Flora van Bredene - de blauwe bremraap

Enkele jaren geleden had ik de Paelsteenpanne reeds bezocht met de beheerder. Die keer kwamen we een plant tegen waarvan ik toen nog nooit gehoord had, de blauwe bremraap (Orobanche purpurea). Met haar gebrek aan groene bladeren, zag ze er een beetje buitenaards uit. Veel wist ik toen nog niet over parasitaire planten. Niet dat ik nu een expert ben, maar intussen heb ik mijn kennis toch al wat meer uitgebreid. 
Parasitaire planten maken zelf geen chlorofyl aan en zijn voor hun mineralen en suikers aangewezen op hun gastplant. Het woord "parasitair" is wellicht wel een beetje overdreven en "symbiotisch" is in veel gevallen een beter woord.
De gastplant van de bremraap is duizendblad (Achillea millefolium). 
In onze streken is ze zeer zeldzaam en komt ze vooral voor in de duinen en hoge zandstreken.  Voor een goede beschrijving, kan je even een kijkje nemen op waarnemingen.be

Toen ik in mei 2023 het natuurreservaat terug bezocht, vertelde de beheerder dat ik de blauwe bremraap waarschijnlijk niet zou tegenkomen, maar soms moet je gewoon geluk hebben. Tijdens één van mijn wandelingen vond ik toevallig een verloren trui. Hij lag in het gras. "Hier gaat niemand hem zien", dacht ik en bond hem vast aan een paal. Ik bleef even staan en keek aandachtig naar de weide waarin ik stond. Plots ontdekte ik enkele blauwe kopjes tussen het gras. En ja hoor, daar stonden ze! Klein maar fijn. De volgende weken ben ik regelmatig terug gegaan om hen te bestuderen, op te volgen en notities te nemen. Ik was zo benieuwd om te zien hoe die connectie tussen het duizendblad en de blauwe bremraap eruit ziet, maar ze uitgraven wou ik niet aangezien ze zeer zeldzaam zijn. 

Het uitwerken van de bremraap thuis was een werkje van lange adem. Het plantje, hoewel klein, is volledig bedekt met haartjes! Het was even nadenken hoe ik dit zou uitwerken. Ik heb dan geopteerd om te werken met kleurpotloden en een embossing stylus. 

---

Een embossing tool is een soort metalen pen met een bolvormig uiteinde. Je hebt hier verschillende groottes in. Het tekenproces ging zeer langzaam, maar het effect is wel mooi geworden. Het tekenblad moest een zekere dikte hebben, zodat ik er fijne lijnen kon indrukken. Ik koos voor Saunders-Waterford, 300 gr/m². Na het overzetten van de lijntekening, keek ik naar de verschillende subtiele kleuren van de fijne haartjes. Haartjes hebben niet overal dezelfde kleur. In het felle licht, zijn ze eerder blauwachtig, maar waar ze in de schaduw staan, krijgen ze meer een blauwpaarse kleur. Het verschil is heel subtiel, dus de eerste kleurlagen heb ik heel dun gelegd. Daarna heb ik de haartjes ingetekend met de embossing stylus. Hierbij moest ik goed letten op de richting van de haartjes. De richting waarin je de haartjes zet, is namelijk van belang voor de uiteindelijk vorm en beweging van de bloemblaadjes en de stengel. Daarna begon het aanbrengen van de hoofdkleuren. Je staat soms versteld hoeveel tinten en kleuren je eigenlijk  ziet in één bloemblaadje. Men spreekt van de "blauwe" bremraap, maar eigenlijk zijn er heel veel kleuren die eerder naar het purper en paars neigen. Waar het meeste licht valt, gaat de blauwe kleur neigen naar het roze, hoe meer schaduw er is, hoe dieper het blauw wordt. Voor dit portret heb ik de Polychromos kleurpotloden van Faber-Castell gebruikt (set van 120 potloden). Het zijn uitstekende potloden om mee te werken en geven mooie schakeringen en diepe, volle kleuren.